"Entre a realidade e os soños trazo líneas e cores nos papeis"

jueves, 25 de noviembre de 2010

A senda da avoa

Unha ollada o pasado pertencente a serie "A senda da avoa". 

"A senda da avoa. Recordos"

"A senda da avoa. Transportes"

Algúns detalles do antes, do despois e de cada cadrado...:



Abur...

Un pouquiño de tinta

Xogando coa tinta.






Barrios I. Punto do Polbo.

Esta obra pertence a una serie que está en proceso e que non sei se acabaré, simplemente é unha serie co fin de encontrarme coa pintura máis a gusto... Serán de 80 x 60 cm.
É sobre os barrios de Vigo. Entendo por barrio ese pequeno lugar onde unha infinidade de seres intenta convivir. Quizais, non é o territorio máis pequeno dentro de Vigo, pero é como logramos dividir a cidade. O mundo está cheo de divisións, de límites, de trabas… O que pretendo é representar esa territorialidade, ese separatismo que comeza no individuo e acaba no global. Esa característica en que nos parecemos tanto aos animais, por iso cada conxunto de barrios represéntoos cun animal, insecto, etc.… Ao ver as obras dáche a sensación de que os animais caen sobre estes barrios, mostra unha forza animal superior ao conxunto de miniaturas coas que represento as casas, os edificios, parques, etc.… Ese poder da natureza sobre nós, pois estamos a súa mercé e o mesmo tempo todas as divisións que mantemos entre nós, mostrada a través da propiedade (como son as casas). Ese costume de dividir todo, o que provoca que en vez de fortes sexamos febles ante todo ao non entender que formamos parte dun conxunto, o primeiro que pensamos é que aquilo que non é igual, que non ten a mesma forma (as casas e o animal) atácanos… Por outra banda está esa unión entre a natureza e as nosas construcións, que se unen para crear unha obra rechamante e forte. Ás veces simplemente ao non entender o que vemos reflectimos o noso medo niso, neste caso moitas persoas cren que o animal ataca esa cidade, outros gozan da imaxe coa súa cor, a súa esquematización e forza, e outros simplemente encontran a relación dos barrios cos animais que se ven representados… A percepción de cada persoa ante unha obra é moi distinta e igual de válida que as do resto, senón que limitado sería todo ¿Non? Un xogo de divisións a que nos enfrontamos diariamente…



Barrios I. Punto do Polbo.
Acrílico sobre cartón. 71 x 89 cm.

sábado, 13 de noviembre de 2010

CONTRASTE I - CONTRASTE II

A continuación mostrarei dous cadros que estiveron na exposición de "Construíndo percepcións". Nestas dúas obras xoguei co contraste entre o Vigo rural e o Vigo urbano. Dous mundos distintos que conviven xuntos nesta cidade, entre as súas rúas cheas de edificios aínda podemos encontrar esa parte rural que alberga un sentido distinto á hora de pensar en veciños, un rural que achega en moitos casos ese verde natural que nos é tan necesario. Enchendo a cidade dunha vida non só a nivel de flora senón tamén de fauna, zonas que van liquidando para crear moles de edificios que tan sequera dan vendido. Tanto esforzo en construír edificios, tanto diñeiro, para que a metade do centro este con vivendas baleiras, para que moitos destes edificios non teñan dono ata saber cando.

Upss!!! Desvíome do tema. Nestas dúas obras quero mostrar estas contraposicións entre tonos fríos como mostra a cidade e os tonos cálidos que nos dá a parte rural. Ese contraste entre estar vixiados por cámaras de mil comercios, caixeiros, no porto... contrastada coa intimidade da propia vivenda. Veciños, en fin eses témolos en ámbolos dous campos e son os maiores vixiantes do barrio. Pero é máis doado establecer relación entre 20 casas ou nun barrio, que establece-lo nun edificio onde viven 64 persoas que non ollan máis alá do seu...

Estas obras simplemente pretenden mostrar ese contraste entre o urbano e rural, entre a frialdade e a calor, non é máis que unha interpretación dunha das moitas realidades que nos rodean día a día.



Constraste I. Veciños.
 Acrílico sobre lona. 100 x 70 cm.
Vigo. 2010




Constraste II. Gaiteira do Paporroibo.
 Acrílico sobre lona. 100 x 70 cm.
Vigo. 2010

martes, 9 de noviembre de 2010

Un pouco de "Sol poniente"



Agradecerle a Silvia Camesella  la entrevista y su interés por lo que creamos y a Ricardo Grobas por sus fotos. Gracias por vuestro interés y el abrirnos un hueco en el Faro de Vigo para que la gente pueda acceder a la exposición y a conocernos en cierta manera.

miércoles, 3 de noviembre de 2010

Construíndo Percepcións

O ser humano non deixa de crear escenarios para sentirse real, pero a realidade que crea non resolve os enigmas do "material". A súa acción é o medio para a súa propia concreción como tal ser humano, dentro da substancia mesma na que está constituído. O seu esforzo non ten como fin a creación do externo a el; se acaso é un intento para comprender a súa existencia ou a materia de que está feito, a partir de dar forma ás posibilidades que emerxen da realidade como a coñecemos. As cales, concrétanse grazas ás propias crenzas, á memoria, á imaxinación, ao ser en si mesmo.
 
Como dixo J.Clair: "...o mundo non é máis que aparencia, velo, ilusión, sucesión infinita de fenómenos transitorios aos que tan só o noso desexo erótico dá a aparencia dunha continuidade e dun sentido. Todo móvese continuamente como imaxes inseguras sobre unha pantalla de líquidos cambiantes, todo transfórmase e todo bórrase, para deixar lugar ao baleiro esencial sobre o que repousa iso que chamamos realidade". Esta realidade móstrase ante os nosos ollos, e cada persoa percíbea de maneira distinta. Na percepción encontramos moitísimos e variados puntos de vista e formas, por unha parte percibir é un sentir máis que un ver ou ollar, é dicir, é ir máis alá da simple visión, pois na percepción inflúen os nosos coñecementos, sensacións, memoria, experiencias, etc.

Cremos que cando falamos de algo que non existe comeza a existir, pero se decidimos que non exista, entón deixa de existir, quizais son simples ideas abstractas, pero non por iso menos real que o que vemos ou tocamos. 

Como dixo Ilya Kabakov: "A verdadeira existencia dunha persoa, non a mera supervivencia, comeza no momento en que elixe o seu proxecto"

Albíscase o estado da alma como unha paisaxe baleira, un mundo deserto e ilimitado, SEN FRONTEIRAS. É a idea, o pensamento ou a sensación o que nos incita a crear, encontrando distintas formas de representacións, onde nada ten porqué levar un tempo ou unha orde, simplemente o que podemos imaxinar podémolo comprender, experimentar ou desenvolver a través das nosas facultades, e intervir de certa forma no mundo exterior. Por outra banda nós mesmos limitámosnos tanto mental coma socialmente. Como poder entender, sentir ou crer unha obra se nos poñemos fronteiras a cada paso? Como dixo Maurice Denis: "A arte non é unha experiencia puramente visual que podamos rexistrar simplemente, nin tampouco unha fotografía especialmente sofisticada. Non, a arte é unha obra do noso intelecto, unha obra que só foi desencadeada pola natureza. Máis que traballar a través dos ollos, concentramos o noso estudo como dixo Gauguin, no centro silencioso da mente."

Primera exposición do grupo "Sol Poniente" na Casa da Xuventude de Vigo, do 2 ó 12 de novembro.
Escultura, grabado, pintura e debuxo.

"Construíndo percepcións"
Diálogo da obra, ó crecemento da persoa.
Diante túa, NÓS ESPELLO.
No desenrolo do caos, CONSTRUCCIÓN.
Fronte a agresión do orgánico, SUTILEZA.
Desfacendo o nó emocional, EXPRESIÓN.
Nós, como espello, construímos a sutileza da expresión según as percepcións emocionais co que depuramos o entorno."
Participantes:
Debuxo e pintura: Olalla Fernández.
Pintura: Alicia Pérez.
Grabado: Yellice Rodríguez.
Escultura: Ángel Moral

Sala de exposicións da Casa da Xuventude
Rúa López Mora,31
36211 Vigo
Horario de visitas de luns a venres de 9:00 a 14:00 e de 17:00 a 20:00
Esperamos que disfrutedes....

Olalla Fernández


Ángel Moral, Yellice Rodríguez (sentada no chan) e Alicia Pérez


Pola nosa parte xa montamos e está todo listo para vós:




Atallo IV. Escaleira da poza.

Que ben senta bañarse en coiros...


Soporte: Academia Fabriano 350 grs.
Medidas: 35 x 49,8 cm.
Nº de tintas: 5.
Edición de 10.

Atallo III. Camelias

Non so é unha calle de Vigo, senón a rosa Xaponesa.



Soporte: Academia Fabriano 350 grs.
Medidas: 35 x 49,8 cm.
Nº de tintas: 5.
Edición de 10.

Atallo II. Tractor musical

Do, Re, Mi, Fa, Sol, La, Si..... Vai o tractor soando como o grupo que o forma.



Soporte: Academia Fabriano 350 grs.
Medidas: 35 x 49,8 cm.
Nº de tintas: 4.
Edición de 10.

Atallo I. Home



Soporte: Academia Fabriano 350 grs.
Medidas: 35 x 49,8 cm.
Nº de tintas: 5.
Edición de 10.

O que pode facer a cor simplemente na variación. Outro atallo polo que non fun:



Se colles atallos en certos campos, só podes lograr perderte non só no lugar, senón no encanto dos arredores. Pero todo forma parte do aprendizaxe.