No silencio da noite apareceron os ourizos, sorriron e marcharon...
Como siempre que entro en tu blog, veo cosas llenas de sensibilidad y mogollón de ternura.
:D Gracias Vicente!!Como la vida misma... Es cuestión de observar y eso si, ser optimista.Besos :D
Publicar un comentario
2 comentarios:
Como siempre que entro en tu blog, veo cosas llenas de sensibilidad y mogollón de ternura.
:D Gracias Vicente!!
Como la vida misma... Es cuestión de observar y eso si, ser optimista.
Besos :D
Publicar un comentario